De parabel van de verloren zoon.
Het Evangelie van de 4e zondag van de Veertigdagentijd (30 maart) bevat wellicht de bekendste parabel die we kennen, die van de verloren zoon. Een man had 2 zonen. De jongste trekt weg nadat hij eerst zijn deel van het vermogen van zijn vader had ontvangen. In een ver land verkwist hij dat vermogen in een losbandig leven. De jongeman raakt aan lager wal. Uiteindelijk belandt hij tussen varkens (voor een Jood een gruwel). Dan komt hij tot inkeer. Hij besluit terug te keren naar zijn vader, vol van berouw. Zijn vader, die elke dag uitzag naar zijn jongste zoon, ziet hem dan aankomen, vuil en gehavend. Hij rent de jongeman tegemoet en valt hem om de hals, kust hem hartelijk. De vader zegt: Deze zoon van mij was dood en is weer levend geworden. Hij was verloren en is teruggevonden.
De parabel gaat over God de Vader en ons mensen, zijn kinderen. Wij allen kunnen vroeg of laat “verdwalen”, op verkeerde wegen geraken. Het is dan zaak om niet te wanhopen, want bij God kun je altijd terugkomen. Weet dan dat Hij ook naar ons uitziet, wanneer we gezondigd hebben, onze eigen weg zijn gegaan en al datgene wat Hij ons heeft gegeven, enkel hebben gebruikt voor onszelf. Iemand schreef ooit: De parabel gaat weliswaar over de zoon, maar een betere titel zou zijn: De parabel van de teruggevonden vader. Ja, moge ook in onze tijd velen weer God vinden, die nimmer ver weg is voor hen die Hem zoeken.
Pastoor C. Müller
Weest vruchtbaar
In het Evangelie van de 3e zondag van de veertigdagentijd (23 maart) spreekt Jezus over onze geestelijke vruchtbaarheid, aan de hand van een parabel over een vijgenboom. Ze staat symbool voor de mens. God nu verwacht veel van ieder van ons. Daartoe heeft Hij ons gaven en talenten gegeven, om ze te benutten voor anderen. Wanneer we overlijden, zal God ons vragen: “Wat heb jij met je leven gedaan, dat ik je gegeven heb?” Maar dat niet alleen. In dit verband is ook een andere Evangelie passage van belang: “Ik ben de wijnstok, gij zijt de ranken; wie in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt gij niets doen.” (Joh.15:5)
Ja, vruchtbaar zijn we maar als we verbonden leven met de Heer. Vandaar het plaatje op de omslag; weest geworteld in de Heer, juist in deze veertigdagentijd.
Pastoor C. Müller
Veertigdagentijd (2)
De vastentijd (als voorbereiding op Pasen) is een tijd om ons te bezinnen, door onder meer te bidden, aalmoezen te geven en te vasten. Ieder jaar wordt er daarom ook 2 maal een speciale collecte gehouden tijdens de Vastentijd (i.c. op zondag 16 en 30 maart). Net als enkele jaren geleden willen we in Velden dit jaar wederom collecteren voor Mary’s Meals.
Mary’s Meals: Wij zijn een no-nonsense liefdadigheidsinstelling, met een eenvoudig idee dat werkt: omdat we een dagelijkse maaltijd aanbieden op een plek van onderwijs, moedigen we kinderen aan om naar school te gaan, zodat ze een opleiding kunnen krijgen, die hen in de toekomst een uitweg uit de armoede kan bieden. Ons werk is genaamd naar Maria, de moeder van Jezus die haar eigen kind in armoede grootbracht. We reiken uit aan alle armen, ongeacht hun geloofsovertuigingen.
Het is onze visie dat elk kind een dagelijkse maaltijd krijgt in hun onderwijsinstelling. Wij geloven dat dit mogelijk is in deze wereld van overvloed wanneer we allemaal samenwerken.
Inmiddels heeft Mary’s Meals in vele landen in tal van scholen een keuken ingericht. Door de organisatie wordt veelal grootschalig rijst ingekocht, al dan niet lokaal. De overige ingrediënten worden veelal door plaatselijke boeren geleverd. Vaak zijn dat de vaders van de schoolkinderen. Het zijn veelal de moeders die als vrijwilliger op de school de maaltijden bereiden en uitdelen.
Door de gratis maaltijden gaan nu ook die kinderen naar school die vroeger thuiszaten of op het land moesten werken. Maar ook de moeders zijn blij, omdat ze veel minder tijd kwijt zijn aan het vergaren van voedsel. Doordat de kinderen eten krijgen (vaak is het de enige maaltijd die dag) kunnen ze leren en werken aan hun toekomst. Het kost thans slechts €22,00 om één kind een heel schooljaar te voeden. Thans worden meer dan 1,2 miljoen kinderen dagelijks gevoed. Mary’s Meals doet heel veel goeds, dankzij de donaties van veel mensen. Doet u ook mee?
Pastoor C. Müller
Veertigdagentijd – Vastentijd
Met As-woensdag (5 maart) is de Veertigdagentijd begonnen, een tijd van bezinning, gebed en vasten, als voorbereiding op het grote feest van Pasen. Het Evangelie van de eerste zondag van de Vastentijd (9 maart) toont ons Jezus in de woestijn. Hij zal er 40 dagen verblijven, om te bidden en te vasten. Aldaar wordt Jezus door de duivel op de proef gesteld. De duivel (“diabolos”- Hij die verdeelt) wil Jezus van zijn zending afbrengen. Dikwijls toont hij de mens iets dat aantrekkelijk lijkt, maar dient het ons welzijn? De duivel doet meestal een appèl op iemands hebzucht dan wel ijdelheid. Zijn grondmotief is: Denk aan jezelf. Anderen moeten maar voor zichzelf zorgen. Dat moet jij niet doen.
In de Vastentijd is het goed juist iets te doen voor anderen. Door te vasten maak je ruimte vrij en verleg je accenten. Daarbij wil het gebed helpen onze blik te verruimen.
Pastoor C. Müller
Kan soms de ene blinde de andere leiden? (Lucas 6, 39-45)
In het Evangelie van zaterdag 1 maart 2025 (8e zondag door het jaar) spreekt Jezus over onze geestelijke blindheid. Ja, kan de ene blinde de andere leiden? Vallen zij dan niet beiden in de kuil. Voorts: “Waarom kijkt ge naar de splinter in het oog van uw broeder en waarom slaat ge geen acht op de balk in uw eigen oog?” Wij mensen zijn geestelijk gesproken vaak bijziend, nemen selectief waar, of zien het helemaal niet. Vaak interpreteren we dat wat wij zien en projecteren daarop onze vooronderstellingen, terwijl eigenlijk een objectieve, nuchtere, niet vooringenomen waarneming van belang is.
Iets dergelijks ziet men ook tijdens rechtszaken. De rechter moet dan beoordelen in hoeverre de getuigen objectief zijn, met name dan als de diverse getuigenissen van omstanders opmerkelijke verschillen vertonen, terwijl het bij allen om dezelfde feiten gaat.
Goed is het daarom te kijken naar de wijze waarop wijzelf zien én oordelen. In hoeverre zijn we daarbij objectief? Jezus houdt ons elders voor niet te oordelen, noch te veroordelen. Aan God komt immers het oordeel, Hij kent alle relevante feiten, alsook iemands gesteltenis en historie. Dat mag ons rust geven, juist in onze tijd, waarin er geen waarheid lijkt te bestaan en velen elk hun eigen “waarheid” (oordeel) koesteren.
Pastoor C. Müller
Bisschop van den Hout bezoekt het dekenaat Venlo
Op woensdag 26 en donderdag 27 februari bezoekt onze bisschop het dekenaat Venlo.
Tijdens de 1e dag is de bisschop in Venlo en Blerick. In de middag van de 2e dag zal hij in Velden te gast zijn (van 14.30 – 16.45 uur).
We willen de bisschop rond 14.30u ontvangen in de St. Andreaskerk. Als kerkbestuur nodigen we met name de vaste kerkbezoekers uit om eveneens aanwezig te zijn. Kosters en koorleden worden eveneens uitgenodigd. Iedereen is welkom, de uitnodiging geldt ook voor parochianen van Arcen en Lomm, alsmede de paters van Klein Vink. In de kerk zullen we de bisschop om een kort gebed vragen; na een "rondleiding" gaan we naar het St. Andreaszaaltje voor een informele ontmoeting. Er wordt koffie en vlaai aangeboden. In het zaaltje willen we in het kort iets vertellen over de drie parochies. Daarbij willen we zeker “450 jaar Kevelaer-Velden” niet vergeten. Uw pastoor zorgt voor een doorlopende dia-presentatie op het grote beeldscherm. Voorts wordt een korte historische film uit 1936 getoond (kerk Velden).
Zaligsprekingen
In het Evangelie van zondag 16 februari spreekt Jezus de bekende zaligsprekingen uit. Hij steekt zijn leerlingen een hart onder de riem. Hij houdt ons voor dat onbegrip en afwijzing bij je leven als christen horen. Jezus koninkrijk is immers niet van deze wereld. Voor de wereld gelden andere waarden, die het eigen belang voorop stellen. Jezus hekelt die wereldse houding: Wee de rijken en wee hen die nu verzadigd zijn. Want alles wat wij hier menen te bezitten, zullen we eens moeten loslaten. Beter is het verder te kijken. Niet wat jou vervult (tenzij de liefde), maar dat wat jij bijdraagt aan het (geestelijk) welzijn van anderen, doet ertoe. Ware rijkdom is met name een geestelijke rijkdom, die geen grenzen kent.
Pastoor C. Müller
“Voortaan zult ge mensen vangen”
In het Evangelie van zondag 9 februari 2025 (5e zondag door het jaar) horen we het verhaal van de roeping van de eerste leerlingen. (Lucas 5,1-11). Jezus stapt in de boot van Simon. Na zijn onderricht tot het volk, zegt Hij tot Simon (Petrus): “Vaar nu naar het diepe en gooit uw netten uit voort de vangst”. Simon had de voorbije nacht reeds gevist en niets gevangen. Eigenlijk had hij er geen vertrouwen in, maar toch deed hij het. Boven verwachting vangen ze heel veel vissen, zodat de netten dreigen te scheuren. Toen Simon het zag, wierp hij zich neer voor de Heer en stamelde: “Heer, ga weg van mij, want ik ben een zondig mens”. Jezus zei daarop: “Wees niet bevreesd, voortaan zult gij mensen vangen”.
Daarop lieten de vissers alles achter om Jezus te volgen.
Wonderlijk hoe het destijds ging. Simon gehoorzaamde, ook al had hij er weinig vertrouwen in. Het laat zien hoe voornaam het is te doen wat Jezus vraagt. Ja, stel je eens voor dat Simon toen “nee” had gezegd ... Blijkbaar had Jezus woord gezag - “op uw woord zal ik de netten uitgooien”.
In onze tijd willen mensen veelal zaken eerst begrijpen, alvorens met de genade mee te werken. Het eigen begrip is vaak de maat aller dingen. Beter evenwel is het te luisteren naar de Heer, indachtig de volgende beroemde passage uit de Handelingen (5,29) waar Petrus tegen de hogepriester zegt: "Men moet God meer gehoorzamen dan de mensen." Dat geldt ook voor onszelf.
Pastoor C. Müller