Roepingenzondag                                                                                        

Ieder jaar wordt op de 4^e Zondag van Pasen (30 april) speciaal gebeden om roepingen. Als gedoopten zijn wij allen geroepen de Heer na te volgen. Als zodanig is iedere roeping uniek, onverlet de vele gelijkenissen. Zo zijn er vele vaders en moeders, maar ze zijn allemaal toch verschillend. Roepingen zijn vaak complementair, horen bij elkaar, vullen elkaar aan. In dit verband kunnen we denken aan de heilige Don Bosco, en zijn moeder, die hem steeds geholpen heeft. Haar zaligverklaringsproces loopt nog. Van belang is te zien hoe wij elkander kunnen helpen onze eigen roeping te verstaan en te leven. Vaak zet God mensen op onze weg, welke we als een zegen van God mogen beschouwen. Hoe dan ook, ieder van ons dient de naaste, wanneer de ander zijn roeping leert te onderscheiden.

Ofschoon het God is die “roept”, dikwijls komt “zijn stem” indirect tot ons, en wel doorheen gebeurtenissen en ontmoetingen. Zaak is het te blijven bidden voor roepingen, dat met name jonge mensen gehoor mogen geven aan het “zachte aandringen van de Heer”, om Hem van meer nabij te volgen. Velen hebben hun roeping “gevonden” en mede te danken aan de gebeden van hun ouders en hun (voorbeeldig) geloof.

Pastoor C. Müller

Eerste H. Communie in Velden                                                            

Komende zondag (23 april) ontvangen in Velden tijdens de plechtige Communieviering om 11.00u negen kinderen voor het eerst de H. Communie. Vele volwassenen hebben aan die dag dat zij de Eerste H. Communie deden, fijne herinneringen. Hieronder volgt het getuigenis van Paus Benedictus XVI, welke hij gegeven heeft tijdens een ontmoeting van catechese en gebed met kinderen voorafgaand aan hun Eerste Communie (tijdens de Bisschoppensynode over de Eucharistie op 15 oktober 2005).

Andrea: ”Lieve Paus, welke zijn Uw herinneringen aan Uw Eerste Heilige Communie?”  
Paus: “Ik herinner me de dag van mijn Eerste Communie heel goed. Het was een mooie zondag in maart 1936, lang geleden dus. Het was een zonnige dag, de kerk zag er beeldschoon uit, de muziek, er waren zoveel mooie dingen die ik me herinner. We waren ongeveer met 30 jongens en meisjes van ons kleine dorp, dat niet meer dan 500 inwoners telde. Maar in het centrum van mijn blijde en mooie herinneringen ligt deze gedachte – hetzelfde heeft jullie woordvoerder al gezegd – dat ik begrepen heb dat Jezus in mijn hart is binnengegaan, alsof Hij juist bij mij moest zijn. En met Jezus is God zelf bij mij.

En dit is een gave van liefde die werkelijk meer waard is dan alle andere dingen die het leven kan geven; en zo was ik werkelijk vol grote vreugde omdat Jezus bij mij was gekomen. En ik realiseerde me dat een nieuwe etappe van mijn leven op dat moment ging beginnen. Ik was destijds 9 jaar oud en besefte dat het voortaan belangrijk was om trouw te blijven aan deze ontmoeting, aan de H. Communie. Ik beloofde de Heer, en dat was het meeste wat ik op dat moment kon beloven: "Ik zou altijd bij Jou willen zijn" en ik heb tot Hem gebeden: “Maar wil Jij vooral bij mij zijn”. Zo ben ik doorgegaan in mijn leven. God zij dank, heeft de Heer mij altijd bij de hand genomen, Hij heeft mij altijd begeleid ook in moeilijke situaties. En zo was deze vreugde van mijn Eerste Communie het begin van een weg die wij samen hebben afgelegd. Ik hoop dat ook voor jullie allen, de Eerste Communie die jullie gaan ontvangen, het begin is van een levenslange vriendschap met Jezus. Het begin van een weg samen, want door met Jezus te gaan, gaan wij goed en wordt het leven goed.”

Graag wens ik de communicanten en hun ouders alvast een prachtige en onvergetelijke dag toe, alsook Gods rijkste zegen.

Pastoor C. Müller

Barmhartigheidszondag (Beloken Pasen)                                       

De zondag na Pasen (Beloken Pasen) betreft een zgn. thema-zondag. Ze houdt verband met de boodschap van de Poolse zuster Faustina (1905-1938), in het jaar 2000 heilig- verklaard. Sindsdien kennen we in de kerk de “Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid” (Beloken Pasen).

God wil de wereld redden. Daarom gaf Hij aan Zuster Faustina de zending de mensen op te wekken tot een onbegrensd vertrouwen in de Barmhartigheid van Zijn Goddelijk Hart. Zo sprak Jezus onder meer tot haar: “Weet, mijn dochter, dat mijn Hart de Barmhartigheid zelf is. Vanuit deze zee van Barmhartigheid vloeien stromen van genaden over de hele wereld. Geen ziel die tot Mij komt, gaat van Mij heen zonder gesterkt te zijn. Alle ellende verdwijnt in mijn Barmhartigheid en elke genade, die verlost of heiligt, stroomt uit deze bron. Ik wil dat de priesters tot de zondige zielen over mijn grote Barmhartigheid zullen preken”. Voorts: “Gelijk een moeder die haar kind beschermt, zo bescherm Ik de zielen, die gedurende hun leven het vertrouwen op mijn Barmhartigheid zullen bevorderen en in het uur van hun dood zal Ik niet hun rechter maar hun Zaligmaker zijn.” Bijzonder is ook dat Jezus haar in 1935 toevertrouwt: «Jij bereidt de wereld voor op mijn laatste komst.” Ze ontving de opdracht: “Spreek tot de wereld over mijn barmhartigheid. Laat de hele mensheid mijn onpeilbare barmhartigheid erkennen. Het is een teken voor het einde der tijden. Daarna zal de dag van de gerechtigheid komen. Laat hen de toevlucht nemen tot de fontein van mijn barmhartigheid terwijl er nog tijd is. Laat hen baat hebben bij het bloed en het water dat voor hen stroomde”. Zeer lezenswaard is haar dagboek: “Goddelijke Barmhartigheid in mijn ziel”, verkrijgbaar via dagboekzusterfaustina.com                                                                                                                                                                                                                        Pastoor C. Müller   

PASEN: Zal jij de Heer herkennen?                                                

Zal jij de Heer herkennen
als Hij zich bij ons schaart
en aan zijn woorden wennen
als Hij de schrift verklaart?

Zal jij als Petrus lopen
wanneer men jou bericht?
Zijn graf is waarlijk open,
er is weer hoop en licht.

Zal jij de tuinman vragen
waar Jezus werd gelegd?
Zal jij nog kunnen klagen
als Hij jouw voornaam zegt?

Zal jij weer gaan geloven
als Thomas op die dag?
’t Ging zijn verstand te boven
toen hij de wonden zag.

Zal jij zijn woord bewaren
dat werk’lijk leven doet?
Zal jij zijn trouw ervaren
als Hij ook jou begroet?

Zal Hij jouw blik ontsluiten
bij ’t breken van het brood?
Zal jij je vreugd’ gaan uiten?
Hij leeft! Hij is niet dood!

Frans Weerts                              

 Pastoor C. Müller

Goede Week                                                                                                

Met Palmzondag (2 april) begint de Goede Week. We gedenken dan de intocht van de Heer in Jeruzalem; het Passieverhaal wordt eveneens voorgelezen. Omdat Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Paaszaterdag deel uitmaken van het zgn. Paastriduüm, worden alle vieringen op die dagen in één kerk gehouden, te weten die van Velden.

Bij de voorbereiding op Pasen hoort o.m. de boeteviering. Deze vindt plaats op dinsdag 28 maart om 19.00u in de kerk van Velden, en wel voor de parochianen van Velden, Arcen en Lomm. De boeteviering betreft geen alternatief voor de biecht, maar dient enkel als voor-bereiding op het Sacrament van Boete en Verzoening (de biecht). Daarover heeft Paus Benedictus XVI tijdens een toespraak, welke hij hield tijdens een audiëntie op 6 april 2006, het volgende gezegd:

“Dierbare broeders en zusters, opdat de viering van het Paasfeest vruchtbaar kan zijn, vraagt de Kerk aan de gelovigen in deze dagen te naderen tot het Boetesacrament, dat voor ieder van ons een soort dood en opstanding betekent. In de antieke christelijke gemeenschap werd op Witte Donderdag de ritus van de verzoening met de boetelingen gehouden, onder voorzitterschap van de Bisschop. De geschiedkundige situatie heeft zich zeker gewijzigd, maar de voorbereiding op het Paasfeest door een goede biecht blijft belangrijk om het feest echt te vieren. Ze geeft ons namelijk de mogelijkheid ons leven opnieuw te beginnen en in de vreugde van de Opgestane zowel als in de gemeenschap van vergeving die Hij ons geeft. In het bewustzijn dat we zondaren zijn, maar in vertrouwen op Zijn goddelijke barmhartigheid willen ons door Christus laten verzoenen, om de vreugde intensiever te beleven, die Hij ons door zijn Verrijzenis geschonken heeft. De vergeving, die Christus ons in het Sacrament van de Boete geeft, is bron van de innerlijke en uiterlijke vrede en maakt ons tot apostelen van de vrede in een wereld. (…) Ondanks alle donkerheid in de wereld heeft het kwaad niet het laatste woord.”

Mocht u dit sacrament willen ontvangen, dan kunt u deze dagen ook een afspraak maken met de pastoor, dan wel met een andere priester.

Pastoor C. Müller

Lazarus, kom naar buiten …                                                           

In het Evangelie van zondag 26 maart (5e zondag van de Veertigdagentijd) horen we hoe Jezus Lazarus, die al 4 dagen dood was, opwekt uit de dood. Staande voor het graf roept Jezus, na gebeden te hebben, Lazarus naar buiten.

Lazarus komt met zwachtels naar buiten. Zijn opwekking uit de dood laat zien dat Jezus veel meer is dan een profeet. Het verhaal doet me denken aan de perikoop over de storm op het meer. De leerlingen staan in de boot doodsangsten uit, terwijl Jezus bij hen is en ligt te slapen. Even later staat hij op en bedaart de wind en de zee. De leerlingen merken op: “Wie is Hij toch, dat zelfs wind en zee Hem gehoorzamen?”

In de Bijbel lezen we vaker dat voor God niets onmogelijk is (onder meer bij de aankondiging van de blijde Boodschap aan Maria). Jezus’ wonderen bevestigen feitelijk dat Hij Gods Zoon is.

Dit “opwekken uit de dood”, komt ook voor in de parabel van de verloren zoon (Lucas 15,11-32), waar de vader zegt, nadat zijn zoon weer is thuisgekomen: “want mijn zoon hier was dood en is weer levend geworden, hij was verloren en is teruggevonden." 

Ja, reeds in dit leven kunnen mensen (geestelijk gesproken) “dood” zijn. Maar het vormt voor God geen beletsel mensen op te wekken, nieuw leven te geven. Het is goed dit te overwegen in deze tijd van voorbereiding op het grote feest van Pasen, waarbij we de verrijzenis uit de dood van Jezus Christus gedenken.

Pastoor C. Müller