Zalig zij die …
De lezingen van de 4e zondag door het jaar (29 januari) zetten de lezer aan het denken, over wie we zijn, welke onze roeping is en in hoeverre we behoren tot diegenen die de Heer zalig prijst in het Evangelie (Mt. 5,1-12a). In de eerste lezing roept de profeet Sefanja zijn gehoor op de Heer te zoeken, in deemoed. In de tweede lezing spreekt Paulus over hen die geroepen zijn, en die door de wereld dikwijls beschouwd worden als zwak en dwaas. Ja, zij die onbeduidend zijn en van geringe afkomst, hen heeft God uitverkoren, opdat niemand zou roemen op zichzelf.
In het Evangelie richt Jezus zich tot hen die hun armzaligheid kennen, hun grenzen en beperkingen. Ze worden door de Heer zalig geprezen, omdat zij direct dan wel indirect verwijzen naar Gods tedere liefde, die vooral oog heeft voor de broze mens. Ja, Jezus is niet gekomen om de rechtvaardigen te roepen, maar zondaars (Mt. 9,13).
De kwestie is of de mens anno 2023 het nog wil horen … De moderne mens meent immers het veelal zelf te kunnen klaren. Hij wil onafhankelijk en vrij zijn. Staat e.e.a. evenwel niet in schril contrast met de wereld om ons heen, die laat zien, dat onverlet alle goede bedoelingen, wij mensen het toch vaak verprutsen, mede door ons gebrek aan zelfkennis? Jezus nu kent de mens als geen ander. Zo lezen we in het Johannes-evangelie (2,24-25): “Maar Jezus had geen vertrouwen in hen, omdat Hij hen allemaal kende, en niemand hoefde Hem iets over de mens te vertellen, want Hij wist zelf wat er in een mens omgaat.” Daarom is het goed naar de Heer te luisteren, in alle deemoed en eenvoud, om te ontdekken hoe waar Zijn woorden zijn.
Pastoor C. Müller
Ter overweging (diverse citaten van Paus Benedictus XVI)
Het christelijk geloof is niet alleen een kwestie van geloven dat bepaalde dingen waar zijn, maar vooral een persoonlijke relatie met Jezus Christus. Het is een ontmoeting met de Zoon van God die ons hele bestaan nieuwe energie geeft. Wanneer we een persoonlijke relatie met Hem aangaan, onthult Christus onze ware identiteit en, in vriendschap met hem, groeit ons leven naar volledige vervulling.
Het leven is niet alleen een opeenvolging van gebeurtenissen of ervaringen. Het is een zoektocht naar het ware, het goede en het mooie. Hiertoe maken we onze keuzes; hiervoor oefenen we onze vrijheid uit; het is hierin - in waarheid, in goedheid en in schoonheid - dat we geluk en vreugde vinden.
Veel mensen hebben geen stabiele referentiepunten waarop ze hun leven kunnen bouwen, en zo eindigen ze diep onzeker. Er is een groeiende mentaliteit van relativisme, die stelt dat alles even geldig is, dat waarheid en absolute referentiepunten niet bestaan. Maar deze manier van denken leidt niet tot echte vrijheid, maar eerder tot instabiliteit, verwarring en blinde aanpassing aan de grillen van het moment.
We gaan naar een dictatuur van het relativisme die niets als definitief erkent en het eigen ego en de eigen verlangens als hoogste waarde heeft. De Kerk moet het tij van trends en de laatste nieuwigheden kunnen weerstaan.
Waarheid put kracht uit zichzelf en niet uit het aantal stemmen in haar voordeel.
Het kwaad ontleent zijn kracht aan besluiteloosheid en bezorgdheid over wat andere mensen denken.
Pastoor C. Müller
Op de laatste dag van 2022 overleed in Rome paus emeritus Benedictus XVI. Inmiddels zijn heel wat artikelen in de media over hem verschenen. Vaak klinkt daarin de eigen (subjectieve) mening van de journalist door. Interessant is te lezen wat de bekende Duitse auteur Peter Seewald over Benedictus geschreven heeft op de dag van zijn heengaan, omdat hij zijn landgenoot niet alleen goed kende, maar ook vele van zijn werken. Zo zou kardinaal Ratzinger/Paus Benedictus alleen al meer dan 60 boeken geschreven hebben. Zo was Ratzinger/Benedictus moedig en durfde hij vragen te stellen bij de tijdgeest. Als jongeman kende hij de massamanipulatie door de nationaal-socialisten. Velen verliezen zich in de waan van de tijd, Ratzinger keek altijd verder. Het christelijke geloof vormt de hele geschiedenis door een provocatie, men kan het zeker niet naar eigen hand zetten. Feitelijk is die geestelijke strijd iets dat hoort bij de kerk. Zou die strijd er niet meer zijn, dan heeft de kerk haar zending uit het oog verloren en is ze geen “zout der aarde” meer, vanwege een vergaande vermenging met de wereld en haar denkbeelden. Het was steeds zijn grondimpuls de eigenlijke geloofskern vrij te leggen en deze uit te dragen, voorbij de spreekwoordelijke “korsten” die het beeld daarop hebben vertroebeld. Dat vrijleggen vormt een constante in het leven van paus emeritus Benedictus XVI (aldus hemzelf).
Toen Peter Seewald enkele maanden geleden hem vroeg: “Waarom kunt U niet sterven, Paus Benedictus?”, antwoordde deze hem: “Ik moet het blijkbaar nog even uithouden” - dit als een soort teken. Hoe dan ook, Benedictus stond voor zijn zaak. Hij was en is een echte man Gods, wiens grote waarde voor de kerk in de toekomst steeds beter onderkend zal worden, dankzij zijn enorme geestelijke nalatenschap. Wij mogen in de kerk heel dankbaar zijn voor deze grote paus, wiens eenvoud, nederigheid en wijsheid velen hebben opgemerkt; het stond haast in schril contrast met zijn hoge intelligentie en grote eruditie.
Moge hij rusten in vrede.
Pastoor C. Müller
God vinden …
Op zondag 8 januari 2023 vieren we het feest van de Openbaring des Heren, in de volksmond ook “Driekoningen” genoemd. Het verhaal is opmerkelijk, van heinde en ver kwamen mensen naar de pasgeboren Vredesvorst toe. Eerst werden de herders “gezonden” door engelen. Later volgden de 3 wijzen uit het Oosten. Wie ze waren, we weten het niet. De traditie heeft hen namen gegeven: Balthasar, Melchior en Caspar. Of zij zo geheten hebben, is niet relevant. Ze staan veeleer voor alle Godszoekers die sindsdien God hebben gezocht (en veelal ook gevonden). Ze namen geschenken mee die passen bij een koning, en die elk een betekenis hebben. Zo verwijst het goud naar het koningschap van Christus, en de wierook naar zijn goddelijke afkomst. De mirre betreft een teken; in die tijd stond mirre symbool voor lijden en dood. Voordat Jezus aan het kruis hing, wilde men hem mirre geven, opgelost in wijn, om zijn lijden te verzachten, toen hij dat proefde heeft hij het geweigerd te drinken. Nadat hij van het kruis was genomen werd hij door Jozef van Arimathea en Nicodemus met honderd pond mirre en aloë bedekt.
Het is aan ons om net als de 3 wijzen God te eren. U kunt het doen door Hem steeds te zoeken en Hem uzelf aan te bieden. Want dat is het beste. Zo zult u Hem het snelst vinden.
Pastoor C. Müller
Wat zal het nieuwe jaar brengen?
Aanstaande zondag is het 1 januari. Op die dag vieren we het Hoogfeest van de heilige Maria, Moeder van God. Het is een mooi gebruik in onze kerk om het nieuwe jaar te beginnen met Maria, onze wegbegeleidster. Ja, aan de hand van Maria mogen we ons geborgen weten, aangezien Jezus haar niets weigeren kan. Hijzelf heeft ons vanaf het kruis aan haar zorg toevertrouwd, toen Hij tot Johannes zei: “Zie daar uw moeder”. Maar ook (en dan tot Maria): “Ziedaar, uw zoon”.
Ja, laten we het nieuwe jaar vol vertrouwen tegemoet zien, onverlet de problemen. Bij de pakken neerzitten, helpt ons immers niet verder. Beter is het “JA” te zeggen, zoals eens Maria en wel tegenover de engel, die haar de blijde Boodschap verkondigde. Haar JA drukt vertrouwen uit, alsook geloof. Het is dan ook niet zonder reden dat de in de eerste lezing op 1 januari uit het boek Numeri een zegenwens is vervat, die luidt: “Moge de Heer u zegenen en u behoeden. Moge de Heer de glans van zijn gelaat over u spreiden en u genadig zijn! Moge de Heer zijn gelaat naar u keren en u vrede schenken.”
In die geest wens ik u, mede namens het Kerkbestuur en alle parochie- vrijwilligers, van harte een gezegend Nieuwjaar toe.
Pastoor C. Müller
Kerstmis - het JA van God!
De Advent is een bijzondere tijd. Een vrouw in verwachting beseft dat haar leven voor altijd anders zal zijn, dankzij het kind in haar schoot. Dat prille mensenleven betreft een gave Gods. Het staat onder meer in Psalm 127: “Kinderen zijn een geschenk van God.” (Psalm 127:3).
Welnu, wat geldt voor gewone kinderen, dat gaat helemaal op voor het Kind van Maria. Zij, de Onbevlekte, brengt Gods Zoon ter wereld. Haar “JA” – “Mij geschiedde naar Uw Woord”, markeert het begin van onze geschiedenis.
In deze dagen voor Kerstmis is het goed stil te staan bij het JA van God; immers Zijn JA ging vooraf aan het JA van Maria. Dat JA gold ook haar Zoon, die later in de Hof van Olijven het uitdrukkelijk zal beamen: Niet mijn wil, maar Uw Wil geschiede.
Het mag ons dankbaar stemmen, dat Gods Zoon bereid was én is, steeds weer af te dalen, naar ons te komen, om dat JA telkens gestand te doen, het weer te hernieuwen, juist in onze tijd, waarin mensen vaak moeite hebben om JA te zeggen, en zich onvoorwaardelijk te geven. Goed is het Kerstmis elk jaar weer te vieren, om dit JA van God te gedenken. Zowel in de viering van het geboortefeest van Gods Zoon, als in het JA van Godswege, waar het gaat om de geboorte van talloze kinderen anno 2022. Moge dan het JA van God, alsmede het JA van Maria en het JA van Gods Zoon ons helpen het leven dat ons gegeven is, te beamen, door ook zelf steeds JA te zeggen; tegenover God, uzelf en anderen, in goede en kwade dagen, in voor- en tegenspoed. Van harte wens ik u dit toe, niet alleen in de komende dagen, maar ook en vooral in het nieuwe jaar.
Pastoor C. Müller
Jozef, zoon van David, weest niet bevreesd …
In de Adventstijd ontmoeten we naast Maria en Johannes de Doper, ook de man van Maria, Sint Jozef. Hij wordt vermeld in het Evangelie van de 4e zondag van de Advent (18 december; Mt.1,18-24). We lezen er dat Maria zwanger was van de H. Geest. Toen Jozef dit vernam, dacht hij er over in stilte van haar te scheiden (om haar niet in opspraak te brengen). Terwijl hij dit overwoog, verscheen hem in een droom een engel, die tot Jozef sprak: “Jozef, weest niet bevreesd Maria, uw vrouw tot u te nemen, het kind in haar schoot is van de H. Geest.” Ontwaakt uit de slaap deed Jozef zoals de engel van de Heer hem bevolen had en nam haar tot vrouw. Bijzonder is te zien hoe zowel Maria als Jozef zich lieten leiden door wat God van hen vroeg. Maria alsook Jozef werden bezocht door een engel (bij Jozef in een droom). Tot Maria en Sint Jozef werd gezegd: “Weest niet bevreesd”. Immers, alles is in Gods hand.”
Voor de moderne mens die alles zelf wil bepalen, klinkt dit alles vreemd in de oren. Je leven geheel toevertrouwen aan God, die “onzichtbaar” is? Toch wordt dit ook van ons gevraagd, anno 2022. Dat we net als Maria en Jozef bereid zijn in te gaan op dat wat God ons aanreikt, te weten de blijde Boodschap, dat God Mens is geworden en gekomen is om ons te verlossen. Dat geheim van Gods Menswording vieren we over enkele dagen. Laten wij op onze beurt Hem dan welkom heten zoals eens Maria en Jozef. Ja, weest niet bevreesd!
Pastoor C. Müller