Zonde toch …

Wanneer iemand een kostbaar kunstwerk per ongeluk laat vallen zodat het in stukken uiteenspat, zeggen omstanders soms: Zonde toch!

Zonde heeft alles te maken met verlies, van onder meer onschuld, van liefde en vertrouwen, van geloof en hoop, en van vriendschap. Door te zondigen doen mensen tevens afbreuk aan het beeld van God dat de Schepper in ieder van ons heeft gelegd. Het is daarom ook dat Jezus heel streng is, als het gaat om zonde. Hij weet als geen ander wat zonden bewerken; hoe zonden mensen innerlijk verdelen en hen van God doet vervreemden. Onlangs mocht ik dat als biechtvader in Medjugorje weer ervaren. Hoe zonden levens van mensen tekenen kan. Maar ook die van hun dierbaren, die dikwijls lijden onder de zonden van de eigen vader en/of moeder.

Jezus zegt in het Evangelie van zondag 29 september onder meer: ”Dreigt uw hand u aanleiding tot zonde te geven, hak ze af”. Voorts: “ Het is beter voor u met één oog het Rijk Gods binnen te gaan dan in het bezit van twee ogen in de hel te worden geworpen.” (Marcus, 9, 38-43. 45. 47-48).

In onze tijd is het besef van wat zonde is, veelal verdampt. Het is onlosmakelijk verbonden met het feit dat God voor velen geheel uit beeld is geraakt. Mensen geloven niet meer zozeer in absolute waarheden, maar vooral in dat wat voor hen zelf waar is (en dat vaak relatief is, in zoverre dat het met de tijd kan “veranderen”). Het is daarom van belang te weten wat goed en wat kwaad is, ongeacht wat ik er van vinden mag. Goed en kwaad vormen polen in ons leven, die ons helpen ons te oriënteren. Door de zonde te mijden, besparen we ons (en anderen) dikwijls veel leed.

           Pastoor C. Müller